Uroczystość z okazji Świąt Bożego Narodzenia została zorganizowana przez wychowawcę klasy pierwszej w roku szkolnym 2003/2004. Wykonawcami programu słowno-muzycznego byli pierwszoklasiści. Główne przesłanki przygotowanej imprezy to: - odczucie atmosfery Świąt Bożego Narodzenia, - chęć nawiązania bliższej współpracy wychowawcy z rodzicami, - integracja szkoły ze środowiskiem lokalnym. Pomysł ten zyskał aprobatę dyrektora szkoły i całego grona pedagogicznego. Uroczystość odbyła się w godzinach popołudniowych. Przygotowaniem wystroju sali zajął się wychowawca wraz z dziećmi i rodzicami. Na ścianie zawieszono granatowe płótno z elementami charakterystycznymi dla świąt bożonarodzeniowych. Wstawiono ubraną choinkę. Przygotowano stół wigilijny: przykryto białym obrusem, na którym umieszczono opłatek na sianie, zapalono świece. Przy wigilijnym stole zasiedli zaproszeni goście.
Przebieg uroczystości wigilijnego wieczoru:
Uroczystość rozpoczęto odtworzeniem piosenki Seweryna Krajewskiego pt.: „Jest taki dzień”
1. Recytacja wiersza „Ten nastrój”
Są święta w naszym kalendarzu najdroższe i najbliższe bo wywołują falę marzeń najczulszych i najmilszych.
Ich dziwny czar ten nastrój stwarza dla życia najważniejszy, rozlewa się na ludzkich twarzach uśmiechem najpiękniejszym.
Ten nastrój wszystkim się udziela, ogarnia serca, dusze radością szczęścia i wesela i czystych, wielkich wzruszeń.
2. Wykonanie przez dzieci kolędy „Dlaczego dzisiaj” z repertuaru Arki Noego.
3. Recytacja wiersza „Najpiękniejszy wieczór’’ na tle wyciszonej kolędy „Cicha noc”: Kiedy wieczór jest zimowy, chaty w śniegu drzemią, nastrój dziwny, wyjątkowy snuje się nad ziemią.
Lecz najmilszy ,wigilijny wieczór przed świętami jest tak piękny, taki inny, tak oczekiwany.
4. Narrator
Dla dzieci jest to chyba najpiękniejszy wieczór w roku. Wówczas atmosfera baśni urzeczywistnia się na parę godzin, w blasku kolorowych światełek choinki, pod którą kochające ręce położyły dla wszystkich obecnych dary taki, na jakie kogo stać. Ale najskromniejszy nawet upominek ma w ten wieczór wartość wyjątkową, stając się symbolem łączącej ludzi miłości i przyjaźni.
5. Uczniowie stojąc przy choince recytują wiersz „Choineczka”
Choineczka przyszła do nas z zielonego lasu, teraz pięknie ustrojona stoi w tęczy blasków.
i uśmiecha się wesoło, struny serc porusza i roztacza naokoło radość w ludzkich duszach.
Choineczka przypomina wieczór przy kolędzie, gdy na świeci biała zima królowała wszędzie.
Żeby miłość dojrzewała, ludzi pogodziła, żeby radość pozostała, zgoda zagościła.
6. Zaśpiewanie przez dzieci kolędy „Świeć gwiazdeczko” z repertuaru Arki Noego.
7. Na tle wyciszonej kolędy „Raduj się dzisiaj” w wykonaniu Eleni - recytacja wiersza „Podzielimy się opłatkiem”:
Podzielimy się opłatkiem, jak przodkowie nasi, bo dziś pokój idzie światem, żale, spory gasi.
Podzielimy się życzeniem, jak promieniem słońca, aż spod powiek ze wzruszenia spłynie łza gorąca.
Podzielimy się radością i uśmiechem czystym, i dobrocią, życzliwością z każdym sercu bliskim.
Podzielimy się wzajemnie tym okruchem szczęścia, niech odmieni nas i ziemię, kraje społeczeństwa.
8. Narrator
Starodawna wigilia była dniem pełnym szczególnych znaczeń. Zaczynała się o świcie. Wierzono np., że : - Kto w ranek wigilijny zerwie się dziarsko z łóżka, ten potem nie będzie miał kłopotów ze wstawaniem. - Dobrze było ochlapać nogi wodą ze strumyka, żeby później chodziło się zdrowo. - Od rana też wyłaniał się kłopot. Kto pierwszy do izby zajrzy? Jeśli mężczyzna- krowy same byczki rodzić będą, jak kobieta- jałówki pewne będą. - Kto dostanie w Wigilijum, tego cały rok bijum - mówił ojciec. - Obserwowano też niebo. Jeżeli były na nim gwiazdy, zwiastowało to, że kury dobrze się będą niosły, jeżeli chmury - krowy miały dużo mleka w roku dawać. - W tym czasie panny chyłkiem psa z zagrody wyciągały i na górkę biegły, aby tam za ogon go ścisnąć. Patrzyły przy tym, w którą stronę zaszczeka, bo z tej kawaler musiał nadejść.
9. Wspólny śpiew kolędy „Wśród nocnej ciszy” przy akompaniamencie w wykonaniu ucznia
10. Na tle ściszonej kolędy „Lulajże Jezuniu” recytacja wiersza „Święta”
Zawsze święta te prześliczne dusze odradzają, struny czułe, romantyczne w sercach poruszają.
I wzruszają, godzą, łączą szopką, kolędami. Pozostaną, gdy się skończą, cudownymi snami.
Jak to dobrze, że są święta, które godzą wszystkich, kiedy ludzie i zwierzęta są nam drodzy, bliscy, winy sobie przebaczają. Miłość ludzi łączy i łzy szczęścia napływają, wilgotnieją oczy.
11. Wszyscy uczniowie bardzo wolno mówią słowa kolędy „Bóg się rodzi” na tle mormoranda. Ostatnią zwrotkę kolędy wszyscy uczestnicy i goście śpiewają stojąc.
12. Wspólne łamanie się opłatkiem i składanie życzeń świateczno-noworocznych.
13. Wręczenie wszystkim uczestnikom świątecznych upominków wykonanych przez dzieci ( drzewko szczęścia z koralików, świąteczne karty z życzeniami)
14. Uroczysty poczęstunek i wspólne śpiewanie kolęd.
LITERATURA
1. Długosz J. „Imprezy i uroczystości w procesie dydaktyczno-wychowawczym klas początkowych”. 2. „Biblioteka w szkole” nr 10/93. 3. Chojecka K. „Betlejem”. 4. Gierała Z. „Rok obrzędowy w zwyczajach i podaniach ludowych”. 5. Płyty CD i taśmy magnetofonowe z nagraniami kolęd polskich w wykonaniu: Eleni, Czerwonych Gitar, Arki Noego, Ryszarda Rynkowskiego.
Opracowała: Elżbieta Wangryn |